Edwin Visser

Vier jongens bevriend sinds de middelbare school. De levens veranderden, gezinnen werden gesticht, er waren mooie en moeilijke tijden, maar de vriendschap bleef. Vele weekenden werden samen met de gezinnen in Havelte doorgebracht en mooie herinneringen werden gemaakt. Vriendschap tot de dood, helaas wordt het clubje steeds kleiner en is nu de 2e vriend gegaan. 

Ik herinner me Edwin als een hele lieve, rustige man met oprechte interesse in de ander. Tijdens de weekenden in Havelte genoot hij optimaal en sprak dat ook uit. Je kon fijne gesprekken met hem hebben die echt ergens over gingen. 

Wat zullen jullie hem gaan missen. Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik denk aan jullie. 

Lieve Anne-Margot, Boudewijn, Anne-Chris en partner en hun kinderen,

Van harte wil ik jullie sterkte wensen met het overlijden van Edwin. Wat een grote leegte zal hij achterlaten. Ik herinner mij de zeer gezellige bezoeken over en weer die wat betreft duur altijd uitliepen! Er waren zoveel onderwerpen waarover wij van gedachten wilden wisselen! Ook toen Jan en ik verhuisd waren naar het "verre" Ruurlo, stond een bezoek aan Edwin en Anne-Margot zeker op het programma als we weer eens afreisden naar het "verre" Pijnacker en Delft. Nu zijn Edwin, en Jan al eerder, overleden, waardoor de bezoeken in de oude vorm niet meer voortgezet kunnen worden. Gelukkig hebben we de herinneringen, ook aan gezamenlijke concertbezoeken. Ik wens jullie, voorafgaand aan de crematie, een goede samenkomst. Marjan zal ongetwijfeld haar best doen om tijd te vinden om met mij naar Pijnacker te rijden en jou, Anne-Margot, te bezoeken. Uiteraard na overleg over het tijdstip.

Liefs, Hilda.

Beste Anne-Margot, Boudewijn, Anne-Chris, José-Miguel en kinderen,

Ruim dertig jaar was Edwin onze buurman. Altijd discreet, maar graag bereid tot een praatje over de heg. Zo was ook de eerste kennismaking met hem, terwijl hij de voortuin opschoonde. Hij vond dat we aan de goede kant van het dorp waren komen wonen, bij het groen en met weinig geplande nieuwbouw. Rust, dat verwachtte hij van zijn woonomgeving. We hopen en denken hem daarin niet te hebben teleurgesteld.

Tot een paar jaar geleden werd er bij mooi weer, samen met Anne-Margot, een plekje gezocht in de zon, voor de garage, onder een parasol en Edwin met een zonnehoedje op, lezend in de NRC. Tal van keren troffen we dit tafereel wanneer we terugkwamen van het werk.

De laatste jaren werd door Edwin belangstellend geïnformeerd hoe we het rooiden op onze Griekse bestemming. We hadden het getroffen met zo’n buurman die trouw voor de post zorgde en een oogje in het zeil hield tijdens onze reizen.

Een klein jaar geleden was er dan slecht bericht over een diagnose, die aanvankelijk nog hoop bood op herstel. Sporadisch zagen we Edwin nog buiten. Het was duidelijk dat hij steeds brozer werd. Helaas was van herstel geen sprake meer. Moge hij rusten in vrede.

Wij condoleren jullie met het overlijden van Edwin en wensen jullie alle goeds toe bij het verwerken van dit verlies.

Laat ons weten wanneer we iets voor jullie kunnen betekenen. Goede buur en verre vriend, we kennen het allemaal …

Wat verdrietig zijn wij na de ontvangst van het bericht dat nu, na 54 jaar, een einde heeft moeten komen aan onze vriendschap met Edwin. Een vriendschap die begon met onze kennismaking als buren  in Pijnacker-Noord. Ook na onze verhuizingen bleef het contact bestaan, door “bijpraat-bezoeken”en ontmoetingen bij verschillende gelegenheden.

Een verlies voor ieder die hem gekend heeft, natuurlijk in de eerste plaats voor Anne-Margot, Boudewijn, Anne-Chris en de kleinkinderen. Wij wensen jullie veel sterkte.

Een paar willekeurige herinnerings-foto’s laten Edwin zien zoals wij hem kenden: sociaal, zorgzaam, belangstellend, opgewekt.