Pleun van der Vliet

Op een zonnige dag in september kwamen wij (Willem en ik) op bezoek in Ede. Het was 2004. De mooie stacaravan op kampeercentrum 't Gelloo zag er picobello uit. De hand van timmervakman Pleun was (en is) daar overduidelijk terug te vinden. Hij heeft er samen met Annie een paleisje van gemaakt. Daarnaast had hij een passie voor tuinieren en daar kon hij ook echt zijn 'ei' in kwijt. Kwekerij 'De Hessenhof' werd daarom vaak bezocht om de prachtige tuin nog mooier te maken. Toen wij op bezoek waren, gingen wij mee naar de kwekerij. Pleun was helemaal in zijn element. Ik vond zijn verhalen over bloemen interessant, want ik ben ook een natuurliefhebber. Ik heb daar overigens zelf voor het eerst een kolibrievlinder gezien. Op een gegeven moment ging het echtpaar van der Vliet op een bankje zitten en toen heb ik twee foto's gemaakt. De tweede foto heb ik dit jaar op 20 juni verstuurd naar Delft. Pleun heeft deze foto gezien. De eerste foto toont de situatie vlak ervoor. Hij is druk in gesprek met zijn Annie. Zo kunnen we even terugreizen in de tijd, toen Pleun nog middenin het leven stond.

Een citaat van Rosamund Langhem: 'Verzorg je tuin met tederheid. Want in jouw tuin vind je troost; daar sluimert vrede'.

Een romantisch kiekje.
Hier krijgt Annie een hapje taart van Pleun op het verlovingsfeest van één van haar vier zussen: Corrie en zwager Huib.
Twee maanden eerder hadden Pleun en Annie zich verloofd.

In mei 1975 zijn ze getrouwd. In 1977 werd zoon Jeordie geboren en in 1982 dochter Wendy.
Jaren later werden ze de trotse opa en oma van Julia en Joas.

Afgelopen mei mochten Pleun en Annie nog hun 49-jarig huwelijk vieren.
En met pijn in het hart zullen er niet meer jaren bijkomen.

Annie, samen met de kinderen en kleinkinderen, wensen wij je heel veel sterkte toe!
Liefs van je zus Corrie en zwager Huib

Veel kracht en sterkte met het verlies. Het was een geweldige sportvriend.  
 

In mijn (Helina) tienertijd kreeg oudste zus Annie verkering met Pleun. Hij had een zeer bijzondere auto, een rode Lotus sportwagen. Pleun vond het goed dat ik de auto een sopje gaf als hij bij ons was. Zo verdiende ik er ook nog een zakcentje mee.

Tijdens mijn (Dirk) eerste ontmoeting met Pleun klikte het snel, want beiden hadden we een passie voor voetbal. Het duurde niet lang of begin jaren tachtig organiseerden we samen een voetbalwedstrijd waarbij Pleun als coach van zijn Delftse voetbalteam afreisde naar Katwijk om tegen het team waar ik in speelde bij v.v. Katwijk de degens te kruisen. Het werd een sportief samenzijn en ik heb er nog steeds warme herinneringen aan.

Trots was Pleun op zijn prachtig zelfgebouwde stacaravan met tuin in Ede. De planten werden met zorg uitgezocht en de bestelling geplaatst. Groot was zijn ontgoocheling toen hij de bestelling ging ophalen; een paar kratjes met miniplantjes terwijl speciaal de werkbus met open bak was meegenomen. Met veel zorg zijn de planten gelukkig tot wasdom gekomen en genoot hij er met volle teugen van.

Zijn zorgzame karakter kwam naar voren tijdens ons bezoek als gezin aan Ede. Terug naar Soest per fiets werd toch wel wat veel met onze nog kleine kinderen. Zonder omhaal van woorden stond Pleun erop ons met fiets en al terug te brengen met de werkbus.

Wij hebben Pleun leren kennen als een integer en bescheiden persoon, een man van weinig woorden, een vakman, gericht op en genietend van zijn gezin met een zorgzame vrouw en liefhebbende (klein)kinderen.

Wij wensen jou Annie, met kinderen en kleinkinderen, heel veel sterkte en koester en deel vooral de mooie herinneringen die jullie met elkaar hebben.

Veel liefs,

Zus Helina en zwager Dirk

Beste Annie en kinderen,

Gecondoleerd met het overlijden van Pleun. We spraken elkaar onlangs nog in de supermarkt. Begrepen toen wel dat het niet goed met hem ging. Maar we hadden niet verwacht dat hij nu al zou komen te overlijden. 

We zijn op dit moment in Normandië. We kunnen daarom helaas niet bij de dienst en begrafenis zijn. Wel hebben we vandaag een kaarsje voor Pleun aangestoken in een prachtige kerk helemaal nog van hout uit de 15e eeuw in Honfleur. Dat leek ons wel heel passend. 

We sturen jullie bij deze nog even een foto van het kaarsje en de kerk. 

Alle sterkte aanstaande woensdag en de komende tijd. In gedachten zijn we bij jullie. 

Warme groet,

De buurtjes van nummer 11, 

Carolien Wijffels en Pieter Peerlings 

Op 19-4-1974 hebben wij ons verloofd. Het feest was in Katwijk (huize Kuijt). Er werd gedanst en het was een geweldige avond. Zoals je ziet: Pleun heeft het helemaal naar z'n zin. 

Annie heeft Pleun ontmoet in Wassenaar bij Familie v.d. Panne. Zij werkten daar. Hij was daar de timmerman en zij maakte het huis schoon. Ik (Lida) werkte zelf schuin aan de overkant. Het klikte wel met die twee en zo kregen zij verkering. Hij reed geregeld van Delft naar Katwijk in zijn rode Lotus. Het was geweldig om te zien en ook om er in mee te rijden.

Pleun zat ook op voetbal. Dat deed hij heel fanatiek. Hij is later ook altijd een fan gebleven, lekker samen op de bank in Delft.

Zijn vak was timmerman. Hij kon geweldige dingen maken, zoals de stacaravan in Ede die hij ook zelf heeft gebouwd en de mooie molen in zijn tuin. Dat was zijn trots. En terecht! Bijzonder mooi gemaakt.

Pleun was een zachtaardig persoon die veel van zijn gezin hield en later ook de kleinkinderen die in beeld kwamen.

Pleun, rust zacht. We zullen je missen.

Pleun van der Vliet was een bijzondere man met meerdere talenten. Zijn passie voor voetbal bracht hem in de schijnwerpers, eerst als speler van DSO 2, waar hij zijn vaardigheden verfijnde en zijn liefde voor het spel verder ontwikkelde. Deze toewijding leidde ertoe dat hij werd geselecteerd voor het militaire elftal, waarmee hij in verschillende landen speelde. De herinneringen aan deze internationale wedstrijden en de kameraadschap met zijn teamgenoten koesterde hij.

Na zijn voetballoopbaan vond Pleun rust en voldoening in zijn tuin in Ede. Hier kon hij zich verliezen in de zorg voor zijn planten en bloemen, en zijn creativiteit de vrije loop laten. Zijn talent voor houtbewerking kwam goed van pas; alles wat van hout gemaakt moest worden, kwam uit zijn handen. Zijn meesterwerk was een prachtige houten molen die in zijn tuin staat te pronken, een symbool van zijn vakmanschap en liefde voor de natuur.

Pleun's vaardigheden reikten verder dan zijn eigen tuin. Hij maakte ook prachtige meubels, waaronder een mooie houten kast die nu in onze badkamer staat. Deze kast is niet alleen functioneel, maar ook een dierbaar aandenken aan een man die met zijn handen wonderen kon verrichten.

Maar… dankzij zijn Annie heeft hij goed kunnen functioneren. Hij kon (bijvoorbeeld) dagelijks van haar culinaire hoogstandjes genieten en zijn kinderen waren zijn trots. Toen zijn gezondheid achteruit ging deed ze alles wat in haar vermogen lag om hem te helpen. Daar was hij dankbaar voor.

Pleun van der Vliet leeft voort in de herinneringen van zijn voetbalprestaties, zijn schitterende tuin en zijn vakmanschap, zichtbaar in elk zorgvuldig gemaakt stuk houtwerk. Zijn nalatenschap is een bron van inspiratie en bewondering voor iedereen die hem heeft gekend.

Ik wens jullie alle sterkte toe in deze moeilijke tijd.

pleun een harde werker en vakman Annie van derVliet kinderen en klein kinderen gekondoleerd met het verlies van Pleun groet  peet Valstar